Dag 15 : Van Tardajos naar Hontanas

De nacht doorgebracht samen in een kamer met Emmanuel, een 28-jarige Duitser uit München. Niets speciaals, ook al niet omdat hij homo is, maar gewoon een toffe kerel.
Doordat ik gisteren zo’n lange tocht had gemaakt, besliste ik al snel om het vandaag een stuk rustiger te houden. Dat was ook nodig, want de voetjes waren nog niet hersteld van gisteren. In tegendeel, nu had ik ook blaren op mijn rechtervoet.
Het weer was alleszins goed, zon en wolken, maar het voornaamste = droog weer.
Ik wandelde het dorpje uit en had hiermee het land van Burgos achter mij gelaten. Het ging weer wat op en af en nadat ik het laatste dorpje, Hornillos del Camino,  passeerde, verdween ik in een niemandsland.
Er was in geen velden of wegen een levende ziel te bekennen. Je zag enkel het pad van de Camino dat door het glooiende landschap liep. Ze noemen dat hier de Meseta. Eindeloze graanvelden, die nu nog groen zijn, maar over enkele maanden helemaal geel kleuren. Dit wordt bijgevolg ook de graanschuur van Spanje genoemd. 
Vol goede moed stapte ik verder. Er leek echter geen einde te komen aan de weg. De zon en de wolken zorgden voor een mooi palet van allerlei groene tinten over de velden. In de enkele struiken en bomen langs de weg zongen vogels hun mooiste lied. Het was het enige geluid dat de stilte doorbrak. 
Toen na uren stappen mijn gemoed wat vol begon te lopen, stond er eindelijk een verlossend bord : Hontanas 2 km. Nog zag ik het dorp niet, maar plots opzij van een heuvelrug ietwat verscholen, zag ik iets lager het dorp liggen. Net op tijd want de voetjes begonnen het stilaan op te geven. Ik vond er snel een leuke hostel, zodat ik vanaf 3u in de namiddag kon gaan uitrusten. 21 km was genoeg geweest voor vandaag. 
                    Na Burgos terug de natuur in
                Alle tinten groen
         In het begin nog een doorkijkje naar een ander dal
            Eindeloos, en zo ver men kijken kan
     Af en toe wat bomen die de eentonigheid doorbreken
      Eindelijk, Hontanas




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 33 : Van Mélide naar Santa Irene

Afbeelding
Hoogzomer vandaag. Reeds vanaf ’s ochtends vroeg straalde de zon in al haar glorie. Dus korte broek en topje aan. Nog even vest erover voor een uurtje tot het voldoende warm was. In principe stond een tocht van meer dan 30 km op het programma. Ik had me echter al voorgenomen dit niet meer te doen. Ik heb gemerkt dat wanneer ik na 16 u nog onderweg ben, ik me serieus moet motiveren om nog te stappen. Mijn voeten beginnen dan pijn te doen en ik heb elastieken benen, waardoor ik de neiging krijg te struikelen. ’t Zal de vermoeidheid zijn. Dus ging de tocht niet naar Pedrouzo, maar tot Santa Irene, op de kop af 30 km. Onmiddellijk na Mélide ging het stijgen en dalen verder, weliswaar zonder al te steile stukken. Door het mooie weer, waren de panorama's buitengewoon, ook al wandelde ik veel door bossen. Het enige stuk dat enige inspanning vergde, was de afdaling naar de vallei van de Boente en dan weer omhoog naar Castañede. In de Middeleeuwen brachten pelgrims kalksteen vanuit Tricaste...
Meer lezen

Dag 31 : Van Morgade naar Ventas de Narón

Afbeelding
Vanmorgen eerst een taxi laten komen, die ons terugbracht naar het eindpunt van gisteren in Morgade. Het weer was prachtig. De zon scheen reeds volop en er hing wat mist tussen de heuvels. Ik had gisteren eerst het plan om door te stappen naar Mercadoiro. Vandaag bleek dat de afstand van Morgade naar Mercadoiro zo’n anderhalf uur in beslag nam. Doordat de weg voortdurend op en af ging, lag het tempo niet zo hoog. Daarbij heb ik de indruk gekregen dat ik sowieso wat trager stap dan 4 weken geleden. De vermoeidheid zal zeker een rol beginnen spelen. Tot aan het stadje Portomarin liet Gallicië zich opnieuw van haar mooiste kant zien. Omhoog en omlaag over veldweggetjes tussen weiden en door bossen stapte ik van het ene boerengehucht naar het andere.  Portomarin zag ik in het dal liggen. Via een heel steil rotspad daalde ik af naar de brug over de Rio Miño om de stad binnen te gaan. Intussen was het middag en kon ik genieten van een uitgebreide lunchpauze op een zonnig terras. Het oude...
Meer lezen

Dag 32 : Van Ventas de Narón naar Mélide

Afbeelding
Gallicië liet zich opnieuw zien van haar gekende kant : grijs en regenachtig. De kilometers slinken echter zienderogen, dus zoveel zal ik niet meer in de regen moeten lopen.😅 Vertrokken na een simpel ontbijt in de auberge. Ontbijten blijkt hier precies niet de gewoonte te zijn. Ik had echter al energie nodig, want de tocht begon onmiddellijk bergopwaarts. Over kleine veldwegen wandelde ik opnieuw van het ene kleine dorpje naar het andere. In feite zou ik een mooi uitzicht moeten hebben op de Sierra de Ligonde, maar de regen en de wolken ontnamen me het uitzicht.  Tegen de middag begon het stilaan op te klaren. Ik kwam aan in Palas de Rei, wat herinnerde aan het vorstelijk paleis dat er eens was. De stad stelt echter niets voor en verder leek het een rommelige boel. Even nadien kwam ik aan in een klein boerendorp waar een gezellige bar geopend was. Spijtig dat het nog steeds niet volledig droog was, anders had ik zeker op het gezellige terras gegeten met een mooi uitzicht. Vanaf da...
Meer lezen