Dag 17 : Van Boadillo del Camino naar Carrión de los Condes

Het was wat frisjes en bewolkt om 8u wanneer ik mijn volgende tocht aanvatte. Ik wierp nog een laatste blik op de ooievaars die schijnbaar ook stilaan aan hun dagtaak begonnen.
Even buiten het dorp verliet ik de weg en ging naast het Canal de Castilla lopen. Het leek wel op het anti-tankkanaal in Schoten of de Nete, alleen wat smaller. Dit was schijnbaar maar een kort intermezzo op de Meseta. Al na iets meer dan een uur, kwam ik aan een sluizencomplex in een volgend dorp, Fromista. Vanaf dan kreeg ik weer zicht op de oneindige velden van de Meseta. Dit keer liep ik wel van dorp naar dorp op een half verharde voetweg langs een rustige provinciale baan. Misschien is deze baan in niet-Coronatijd een stuk drukker, maar nu stoorde het niet, want na elk dorp wandelde ik onmiddellijk terug tussen uitgestrekte velden en akkers. 
Na enige tijd merkte ik de kilometerpaaltjes op langs de baan. Opnieuw deed ik een poging om te tellen en goed door te stappen : 1725 stappen in 1 km. 
Ik bekeek het landschap links van mij. Ik kreeg het gevoel met een teletijdmachine terug in het vlakke landelijke  Vlaanderen te zijn. Aan mijn rechterzijde doemden echter bergtoppen op in de verte ; ik was nog steeds op de Camino.
Doordat ik van dorp tot dorp wandelde, leek de tocht niet zo lang. Het was ook eens fijn om niet in de totale vergetelheid van de Meseta te verzinken ; de beschaving was steeds dichtbij. Na ongeveer 7u en 26,3 km bereikte ik mijn eindbestemming voor vandaag : Carrión de los Condes. Daar zou ik overnachten in een voormalig klooster met weinig comfort : Convento de Santa Clara van de Clarissenorde. Wat was ik verrast dat ik de jonge Duitser, Emmanuel, daar aantrof. 
Het weer was zonnig geworden en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn sokken en ondergoed met babyshampoo uit te wassen. Op de wasdraad in de zon zouden ze in enkele uren droog zijn. 
Emmanuel wilde zelf pasta koken en vroeg of ik zin had om mee te eten. Ik moest nog even in het dorp zijn om wat proviand in te slaan voor de komende dagen en bracht voor ons nog een fles Rioja mee. Het eten was erg lekker en het was best gezellig, zo met z’n 2.
Na de afwas kropen we snel ons bed in, Emmanuel met zijn jas aan en 3 dekens, omdat het zo vreselijk koud was. Gedurende de nacht werd ik meermaals wakker omdat de kou dwars door de dunne matras heen leek te gaan. Ik had echter niet de moed om uit mijn warme bed te kruipen om nog een extra deken te nemen in de gang. 
  Geen Nete of anti-tankkanaal,  maar Canal de Castilla 
Bergen in de verte, geen fata morgana
      
               Slapen in het monasteria van Santa Clara















Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 33 : Van Mélide naar Santa Irene

Afbeelding
Hoogzomer vandaag. Reeds vanaf ’s ochtends vroeg straalde de zon in al haar glorie. Dus korte broek en topje aan. Nog even vest erover voor een uurtje tot het voldoende warm was. In principe stond een tocht van meer dan 30 km op het programma. Ik had me echter al voorgenomen dit niet meer te doen. Ik heb gemerkt dat wanneer ik na 16 u nog onderweg ben, ik me serieus moet motiveren om nog te stappen. Mijn voeten beginnen dan pijn te doen en ik heb elastieken benen, waardoor ik de neiging krijg te struikelen. ’t Zal de vermoeidheid zijn. Dus ging de tocht niet naar Pedrouzo, maar tot Santa Irene, op de kop af 30 km. Onmiddellijk na Mélide ging het stijgen en dalen verder, weliswaar zonder al te steile stukken. Door het mooie weer, waren de panorama's buitengewoon, ook al wandelde ik veel door bossen. Het enige stuk dat enige inspanning vergde, was de afdaling naar de vallei van de Boente en dan weer omhoog naar Castañede. In de Middeleeuwen brachten pelgrims kalksteen vanuit Tricaste...
Meer lezen

Dag 31 : Van Morgade naar Ventas de Narón

Afbeelding
Vanmorgen eerst een taxi laten komen, die ons terugbracht naar het eindpunt van gisteren in Morgade. Het weer was prachtig. De zon scheen reeds volop en er hing wat mist tussen de heuvels. Ik had gisteren eerst het plan om door te stappen naar Mercadoiro. Vandaag bleek dat de afstand van Morgade naar Mercadoiro zo’n anderhalf uur in beslag nam. Doordat de weg voortdurend op en af ging, lag het tempo niet zo hoog. Daarbij heb ik de indruk gekregen dat ik sowieso wat trager stap dan 4 weken geleden. De vermoeidheid zal zeker een rol beginnen spelen. Tot aan het stadje Portomarin liet Gallicië zich opnieuw van haar mooiste kant zien. Omhoog en omlaag over veldweggetjes tussen weiden en door bossen stapte ik van het ene boerengehucht naar het andere.  Portomarin zag ik in het dal liggen. Via een heel steil rotspad daalde ik af naar de brug over de Rio Miño om de stad binnen te gaan. Intussen was het middag en kon ik genieten van een uitgebreide lunchpauze op een zonnig terras. Het oude...
Meer lezen

Dag 32 : Van Ventas de Narón naar Mélide

Afbeelding
Gallicië liet zich opnieuw zien van haar gekende kant : grijs en regenachtig. De kilometers slinken echter zienderogen, dus zoveel zal ik niet meer in de regen moeten lopen.😅 Vertrokken na een simpel ontbijt in de auberge. Ontbijten blijkt hier precies niet de gewoonte te zijn. Ik had echter al energie nodig, want de tocht begon onmiddellijk bergopwaarts. Over kleine veldwegen wandelde ik opnieuw van het ene kleine dorpje naar het andere. In feite zou ik een mooi uitzicht moeten hebben op de Sierra de Ligonde, maar de regen en de wolken ontnamen me het uitzicht.  Tegen de middag begon het stilaan op te klaren. Ik kwam aan in Palas de Rei, wat herinnerde aan het vorstelijk paleis dat er eens was. De stad stelt echter niets voor en verder leek het een rommelige boel. Even nadien kwam ik aan in een klein boerendorp waar een gezellige bar geopend was. Spijtig dat het nog steeds niet volledig droog was, anders had ik zeker op het gezellige terras gegeten met een mooi uitzicht. Vanaf da...
Meer lezen