Dag 28 : Van Villafranca del Bierzo naar O Cebreiro

Eerste keer te lang geslapen. Had wekker niet juist gezet. En net nu er weer een stevige wandeldag op het programma stond. Ach, een ramp was het ook niet. Zou ik gewoon later toekomen en morgen was weer een lichtere dag.
De wandeling was een kleine 28 km lang. Ik doorkruiste het dorp Villafranca volledig en verliet het via de brug over de Rio Valcarce. Ik had de keuze om de route "dura " te nemen door de heuvels, maar aangezien het al 9u voorbij  was en ik toch een lange dagtocht voor de boeg had, leek het me verstandiger om gewoon door de vallei te wandelen naast de rivier. De ganse tijd wandelde ik tussen de heuvels van dorp tot dorp naast een rustige provinciale weg, de rivier steeds vlakbij. 
Rond 13.30 u 's middags en ongeveer halverwege de route nam ik een middagpauze in Vega de Valcarce, want kort nadien zou pas het zware deel komen van de tocht. 
Een klein uur na mijn middagpauze en na het gehucht Las Herrerias begon de echte klim door het loofbos. Over een steenachtige bospad klom ik in een uur zo’ n 400m. Ik kwam aan in het dorp La Faba maar moest vanaf daar nog eens 400m hoger geraken op de pas van O Cebreiro. En nog steeds was ik niet in de provincie Gallicië. Maar het weer was prachtig : zon en wolken en daardoor een mooi uitzicht op de heuvels en dalen. Dat zou hier vaak anders zijn ; meestal gaat de streek schuil in mist en regen. Ik had het dus getroffen.
Na nog eens een klein uur geklommen te hebben vanuit La Faba bereikte ik het laatste gehucht in de provincie
Castilla Y Léon : La Laguna. Ik wist dat de grens met Gallicië en mijn einddoel nu niet zo ver af meer waren. Het gaf mij moed om, ondanks de pijn in mijn linkervoet en opnieuw een beginnende blaar op mijn rechtervoet, verder te stappen. Ik was dan ook bijna euforisch toen ik eindelijk het bord van de provincie Gallicië bereikte. Vanaf daar was het nog zo’n half uurtje tot O Cebreiro, mijn eindbestemming. 
Het dorp O Cebreiro kun je in feite het best vergelijken met Bokrijk. De in de 9de eeuw gebouwde kapel van Santa Maria la Real is de oudst bewaarde kerk op de route van Santiago. De karakteristieke ovalen huizen met strooien dak worden pallozas genoemd en hebben een Keltische oorsprong. 
                    Vertrek uit Villafranca del Bierzo 
Door het mooie weer is nu te zien hoe mooi Villafranca gelegen is
                  Door het dal van Rio Valcarce
       Een laatste pauze op een picknickplaats voor de klim
                             Naar de O Cebreiro pas 
                                Gallicië bereikt
     Prachtig uitzicht op het groene landschap van Gallicië 
                Uitzicht vanuit mijn kamer in O Cebreiro 



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 33 : Van Mélide naar Santa Irene

Afbeelding
Hoogzomer vandaag. Reeds vanaf ’s ochtends vroeg straalde de zon in al haar glorie. Dus korte broek en topje aan. Nog even vest erover voor een uurtje tot het voldoende warm was. In principe stond een tocht van meer dan 30 km op het programma. Ik had me echter al voorgenomen dit niet meer te doen. Ik heb gemerkt dat wanneer ik na 16 u nog onderweg ben, ik me serieus moet motiveren om nog te stappen. Mijn voeten beginnen dan pijn te doen en ik heb elastieken benen, waardoor ik de neiging krijg te struikelen. ’t Zal de vermoeidheid zijn. Dus ging de tocht niet naar Pedrouzo, maar tot Santa Irene, op de kop af 30 km. Onmiddellijk na Mélide ging het stijgen en dalen verder, weliswaar zonder al te steile stukken. Door het mooie weer, waren de panorama's buitengewoon, ook al wandelde ik veel door bossen. Het enige stuk dat enige inspanning vergde, was de afdaling naar de vallei van de Boente en dan weer omhoog naar Castañede. In de Middeleeuwen brachten pelgrims kalksteen vanuit Tricaste...
Meer lezen

Dag 32 : Van Ventas de Narón naar Mélide

Afbeelding
Gallicië liet zich opnieuw zien van haar gekende kant : grijs en regenachtig. De kilometers slinken echter zienderogen, dus zoveel zal ik niet meer in de regen moeten lopen.😅 Vertrokken na een simpel ontbijt in de auberge. Ontbijten blijkt hier precies niet de gewoonte te zijn. Ik had echter al energie nodig, want de tocht begon onmiddellijk bergopwaarts. Over kleine veldwegen wandelde ik opnieuw van het ene kleine dorpje naar het andere. In feite zou ik een mooi uitzicht moeten hebben op de Sierra de Ligonde, maar de regen en de wolken ontnamen me het uitzicht.  Tegen de middag begon het stilaan op te klaren. Ik kwam aan in Palas de Rei, wat herinnerde aan het vorstelijk paleis dat er eens was. De stad stelt echter niets voor en verder leek het een rommelige boel. Even nadien kwam ik aan in een klein boerendorp waar een gezellige bar geopend was. Spijtig dat het nog steeds niet volledig droog was, anders had ik zeker op het gezellige terras gegeten met een mooi uitzicht. Vanaf da...
Meer lezen

Dag 31 : Van Morgade naar Ventas de Narón

Afbeelding
Vanmorgen eerst een taxi laten komen, die ons terugbracht naar het eindpunt van gisteren in Morgade. Het weer was prachtig. De zon scheen reeds volop en er hing wat mist tussen de heuvels. Ik had gisteren eerst het plan om door te stappen naar Mercadoiro. Vandaag bleek dat de afstand van Morgade naar Mercadoiro zo’n anderhalf uur in beslag nam. Doordat de weg voortdurend op en af ging, lag het tempo niet zo hoog. Daarbij heb ik de indruk gekregen dat ik sowieso wat trager stap dan 4 weken geleden. De vermoeidheid zal zeker een rol beginnen spelen. Tot aan het stadje Portomarin liet Gallicië zich opnieuw van haar mooiste kant zien. Omhoog en omlaag over veldweggetjes tussen weiden en door bossen stapte ik van het ene boerengehucht naar het andere.  Portomarin zag ik in het dal liggen. Via een heel steil rotspad daalde ik af naar de brug over de Rio Miño om de stad binnen te gaan. Intussen was het middag en kon ik genieten van een uitgebreide lunchpauze op een zonnig terras. Het oude...
Meer lezen