Dag 30 : Van Triacastela naar Morgade

Het was nog wat grijs, maar er was geen overvloedige regen zoals gisteren. Vannacht had ik doorgebracht in een mooie alberge, maar ze serveerden er geen ontbijt. Dus startte de dag met een ontbijt in een bar, een beetje verder in het dorp : gebakken eitjes met toast en een grote café con leche.

Sinds gisteren heeft er zich een pelgrim uit België bij mij gevoegd. Eigenlijk deed het me deugd om na al die weken niet meer in eenzaamheid te moeten stappen en al eens iets te kunnen zeggen in je eigen taal.

Ik had de keuze uit 2 tochten, die langs een verschillende zijden de stad Sarria bereikten. Ik koos voor de tocht langs bossen en veldwegen, waarbij ik kleine boerengehuchtjes passeerde.

Al onmiddellijk bij het verlaten van het dorp mocht ik mijn kuitspieren al warm stappen om het eerste boerendorp te bereiken. Doordat ik snel hoogte won en de wolken niet zo laag hingen, kon ik nu het prachtige groene Gallicië beter bewonderen. 

Halverwege de route naar Sarria passeerde ik weer een bijzondere plaats, bij de alchemist, waar je tegen een kleine vergoeding fruit en andere zaken mocht eten. Hetgeen ik zag, ontlokte bij mij een glimlach alsof ik terug in de tijd werd gekatapulteerd. Aangezien ik al enkele uren onderweg was, was dit de geschikte locatie voor een kleine pauze. 

De stad Sarria zag je al van heel ver liggen, maar het duurde nog minstens 1,5 uur om er te geraken. De stad lag in het dal maar tegen de helling. Helemaal boven in de stad had je een prachtig uitzicht. 

De stad Sarria bestond in de tijd voor de Romeinen als vesting van een Iberische stam. Koning Alfons IX maakte er in de 13de eeuw een stad van en stierf er op zijn pelgrimstocht naar Santiago in 1230. Aan het begin van de stad staat het prachtige Convento de la Magdalena dat door 2 Italiaanse pelgrims als herberg werd gesticht.

Na Sarria ging het door dalen en over heuvels over typische Gallische veldwegen met telkens mooie vergezichten. 

Tevergeefs probeerde ik na Sarria een herberg of hostel te vinden ; de een na de ander bleek gesloten te zijn. Bij het gehucht Morgade vond ik het welletjes ; we waren reeds meer dan 9u onderweg. We spraken een dame aan om ons tegen een vergoeding naar een hostel te brengen, waar ik eerder naar had gebeld om te informeren of ze open waren. 

Alhoewel dat dorp niet ver leek te liggen, moest er toch een hele toer gereden worden om het te bereiken. Er lag namelijk geen rechtstreekse weg tussen de 2 heuvels, die Morgade en Mercadoiro verbond. 

                         Oude, bijzondere bomen 

    Het Gallicisch landschap wordt zichtbaar na de regen

                          Op bezoek bij de alchemist 

               Typisch veldweggetje met stenen muurtjes

                   Convento de la Magdalena in Sarria

                     Genieten van prachtig landschap

               In de tuin van het hostel in Mercadoiro