Dag 34 : Van Santa Irene naar Santiago de Compostela

Ik begon de laatste tocht zoals ik ze begonnen was, onder een stralende zon. Alhoewel de kilometers beperkt waren, moest er toch nog wel wat gestegen en gedaald worden.
Ik passeerde een laatste stadje Pedrouzo. Aangezien ik er niet moest overnachten, kon ik het grotendeels naast mij laten liggen en verder stappen langs een mooi bospad.
De tocht ging voornamelijk over rustige bos- en veldwegen, zodat ik nog een laatste keer kon genieten van de natuur.  Het was wel een stuk drukker onderweg. Meerdere groepjes wandelaars en pelgrims stapten in de richting van Santiago. 
Ik nam mijn middagpauze in de buurt van de zendmasten van de Gallicische radio- en televisiezender, op het terras van een nabijgelegen camping, zo’n 6 km van Santiago. Schijnbaar was ik niet de enige met dat idee want de ene na de andere wandelaar/pelgrim stroomde toe. Binnen de kortste keren zat het terras helemaal vol.
Na een laatste klim naar de Monte de Gozo zag ik eindelijk de torens van de kathedraal van Santiago. De bomen waren wel wat groter sinds de uitgave van de wandelgids, waardoor het uitzicht belemmerd werd. Toch gaf het me een bijzonder gevoel om na meer dan een maand eindelijk mijn einddoel te mogen aanschouwen.
Ik moest echter nog zo’n 4,5 km door de nieuwe stad om de kathedraal hoog in de oude stad te bereiken. 
Ik registreerde me op het pelgrimsbureau om mijn oorkonde in ontvangst te nemen ; niet het belangrijkste, wel een mooi extra aandenken aan deze bijzondere tocht.
' s Avonds ging ik naar de pelgrimsmis en ontving er de zegen.
Moge deze zegen niet enkel op mijzelf afstralen, maar ook op iedereen die mij dierbaar is, op al mijn vrienden en familie, op iedereen die mij volgde en motiveerde, op iedereen die hulp en steun kan gebruiken.
Wat mij bij is gebleven :
-Je kan meer aan, dan je denkt
-Je krijgt hulp daar waar je die het minst verwacht
-Spanjaarden zijn hartelijk, gul en gastvrij. Ze nodigen je graag uit voor een glas of om samen iets te eten
-Er is hoop, daar waar het uitzichtloos lijkt.
-Met steun en aanmoediging, krijg je vleugels
En nog ....
Er moet veel geld te verdienen zijn met tanden. Het aantal tandheelkundige klinieken die ik ben tegengekomen, zelfs in kleine dorpen, zijn niet te tellen.
Spanjaarden nemen geen ontbijt. Niet goed voor iemand die elke dag meer dan 25 km hoort te stappen.
Energierepen zijn dan een geweldige uitvinding.
Een pension van de "3 dead" is in feite 3 "edad". Ik had het de hele tijd verkeerd gelezen en dacht : Wie bedenkt nu zo’n gruwelijke naam?
                     Start van de laatste wandeldag
                               Lonely mountain 
                  Nog even genieten van de natuur 
                          Santiago in zicht




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 33 : Van Mélide naar Santa Irene

Afbeelding
Hoogzomer vandaag. Reeds vanaf ’s ochtends vroeg straalde de zon in al haar glorie. Dus korte broek en topje aan. Nog even vest erover voor een uurtje tot het voldoende warm was. In principe stond een tocht van meer dan 30 km op het programma. Ik had me echter al voorgenomen dit niet meer te doen. Ik heb gemerkt dat wanneer ik na 16 u nog onderweg ben, ik me serieus moet motiveren om nog te stappen. Mijn voeten beginnen dan pijn te doen en ik heb elastieken benen, waardoor ik de neiging krijg te struikelen. ’t Zal de vermoeidheid zijn. Dus ging de tocht niet naar Pedrouzo, maar tot Santa Irene, op de kop af 30 km. Onmiddellijk na Mélide ging het stijgen en dalen verder, weliswaar zonder al te steile stukken. Door het mooie weer, waren de panorama's buitengewoon, ook al wandelde ik veel door bossen. Het enige stuk dat enige inspanning vergde, was de afdaling naar de vallei van de Boente en dan weer omhoog naar Castañede. In de Middeleeuwen brachten pelgrims kalksteen vanuit Tricaste...
Meer lezen

Dag 32 : Van Ventas de Narón naar Mélide

Afbeelding
Gallicië liet zich opnieuw zien van haar gekende kant : grijs en regenachtig. De kilometers slinken echter zienderogen, dus zoveel zal ik niet meer in de regen moeten lopen.😅 Vertrokken na een simpel ontbijt in de auberge. Ontbijten blijkt hier precies niet de gewoonte te zijn. Ik had echter al energie nodig, want de tocht begon onmiddellijk bergopwaarts. Over kleine veldwegen wandelde ik opnieuw van het ene kleine dorpje naar het andere. In feite zou ik een mooi uitzicht moeten hebben op de Sierra de Ligonde, maar de regen en de wolken ontnamen me het uitzicht.  Tegen de middag begon het stilaan op te klaren. Ik kwam aan in Palas de Rei, wat herinnerde aan het vorstelijk paleis dat er eens was. De stad stelt echter niets voor en verder leek het een rommelige boel. Even nadien kwam ik aan in een klein boerendorp waar een gezellige bar geopend was. Spijtig dat het nog steeds niet volledig droog was, anders had ik zeker op het gezellige terras gegeten met een mooi uitzicht. Vanaf da...
Meer lezen

Dag 31 : Van Morgade naar Ventas de Narón

Afbeelding
Vanmorgen eerst een taxi laten komen, die ons terugbracht naar het eindpunt van gisteren in Morgade. Het weer was prachtig. De zon scheen reeds volop en er hing wat mist tussen de heuvels. Ik had gisteren eerst het plan om door te stappen naar Mercadoiro. Vandaag bleek dat de afstand van Morgade naar Mercadoiro zo’n anderhalf uur in beslag nam. Doordat de weg voortdurend op en af ging, lag het tempo niet zo hoog. Daarbij heb ik de indruk gekregen dat ik sowieso wat trager stap dan 4 weken geleden. De vermoeidheid zal zeker een rol beginnen spelen. Tot aan het stadje Portomarin liet Gallicië zich opnieuw van haar mooiste kant zien. Omhoog en omlaag over veldweggetjes tussen weiden en door bossen stapte ik van het ene boerengehucht naar het andere.  Portomarin zag ik in het dal liggen. Via een heel steil rotspad daalde ik af naar de brug over de Rio Miño om de stad binnen te gaan. Intussen was het middag en kon ik genieten van een uitgebreide lunchpauze op een zonnig terras. Het oude...
Meer lezen